مساحت استادیوم فوتبال مجموعه ورزشی آزادی 141000 متر مربع است. طرح استاديوم براساس ديد كامل برای همه تماشاچيان در نظر گرفته شده است. بطوريكه حداكثر ديد تماشاچی از مركز زمين در شمال و جنوب 136 متر و در شرق و غرب 126 متر است. زمين بازي استاديوم از چمن طبيعی و اطراف چمن يك پيست دووميدانی در هشت رديف از جنس تارتان قرار دارد و در قسمت غربی استاديوم و ضلع جنوب جايگاه ويژه، جايگاه گزارشگران صدا و سيما و در جنب راست اين محل جايگاه خبرنگاران با ظرفيت 85 نفر احداث شده است.

قسمت شمال استاديوم و در انتهای رمپ ها تابلوی اسکوربورد رنگی با بیش از 104 متر مربع که یکی از بزرگترین صفحه های نمایش جهان است قرار دارد. در قسمت غرب در بالاترين سطح استاديوم دستگاه های كنترل مربوط به صفحه اعلان نتايج و اتاق صوت قرار گرفته است. مطابق استاندارهای بين المللی زمان تخليه استاديوم ها نسبت به كوچكی و بزرگی آنها بين 8 الی 15 دقيقه تعيين می شود. با وجود بزرگي استاديوم فوتبال پس از بررسی عواملی كه در زمان تخليه تاثير دارند زمان تخليه 11 دقيقه محاسبه شده است.

تونل ها و راهروهای استاديوم طوری پيش بينی شده كه وسايل نقليه از قبيل آتش نشانی، نظافت و همچنين كانتينرهای ویژه تلويزيون می توانند در مواقع لزوم تا نزديك جايگاه بيايند. در بالاي رمپ ها در 4 جهت شمال غربی، شمال شرقی، جنوب غربی، جنوب شرقی، 4 برج بزرگ نور قرارگرفته است. چراغ هايی كه به اين منظور به كاربرده شده اند مخلوطی از چراغهای گازی و مری كوری و تانگستن هالوژن است. سطح نور در زمين بازي حدود 1650 لوكس است كه ضريب اختلاف شدت نور در نقاط مختلف 15/101 لوكس است. سيستم پخش صوت در استاديوم به طور غير مركزی است يعنی برای جايگاه های مختلف تماشاچيان بلندگوهای متعددی در سطوح مختلف قرار گرفته است. در بازسازی استاديوم فوتبال كه از تاريخ خردادماه سال 81 لغايت خرداد ماه سال 82 بطول انجاميد سكوهای طبقه اول بطور كامل ايزولاسيون گرديد و رختكن های موجود بازسازی شد.

تاریخچه ورزش فوتبال در جهان مدارك تاريخی ثابت می كند كه لگد زدن به توپ يا چيز های مدور و گرد در گوشه و كنار کره خاکی به شكل های مختلف رواج داشته است. بازی با توپ تاريخچه اي چند هزار ساله دارد و گر چه به درستي معلوم نيست كه نخستين بار ورزش فوتبال در كدامين نقطه از كره زمين متداول شده و چه كسانی آن را ابداع كرده اند. بازی فوتبال ورزشی است تیمی که در آن دو گروه یازده نفره در مقابل هم بازی می‌کنند و اغلب آن را پرطرفدارترین ورزش جهان می‌دانند.

این ورزش در زمینی مستطیل شکل با پوشش چمن یا چمن مصنوعی انجام می‌گیرد که در انتهای عرضی دو ضلع آن دو دروازه قرار داده شده ‌است. هدف وارد کردن توپ به دروازهٔ حریف است. دروازه بان تنها کسی است که در این بازی حق دارد از دست‌ها و بازوهای خود برای گرفتن و مهار توپ استفاده کند. دیگر اعضای تیم توپ را اغلب با استفاده از پا و ضربه زدن به آن به گردش درمی‌آورند، گاه نیز ممکن است از سینه یا سر خود استفاده کنند، هر تیمی که بیش‌ترین گل را به حریف بزند برندهٔ بازی است. اگر بازی در پایان با گل‌های برابر پایان پذیرد نتیجه بازی را مساوی اعلام می‌کنند یا این که بازی به وقت اضافی کشیده می‌شود و سپس ممکن است ضربات پنالتی تعیین‌کننده بازی باشد.

قوانین فوتبال مدرن و به شکل امروزی آن در کشور انگلستان وضع شد. نهاد اداره‌کننده فوتبال در جهان فيفا نام دارد که با کلمه مخفف فیفا نامیده می شود. معتبرترین مسابقه در این رشته ورزشی جام جهانی فوتبال نام دارد که هر چهار سال یک بار برگزار می‌شود. این رویداد هنگام برگزاری بینندگان زیادی دارد که شمار آن دو برابر بینندگان بازی‌های المپیک تابستانی است. شرایط بازی در این بازی هر تیم دارای ۱۱ بازیکن است که یکی از آن‌ها در دروازه قرار می‌گیرد و بقیه با توجه به استراتژی بازی در نقاط مختلف زمین قرار می‌گیرند. در تقسیم‌بندی دقیق، بازیکن‌ها با توجه به مکان قرارگیری‌شان در زمین به مدافع، هافبک و مهاجم تقسیم می‌شوند. داوری مسابقات فوتبال به عهدهٔ چهار داور است. یکی از داوران که به نام داور وسط معروف است که در زمین فوتبال همراه با بقیهٔ بازیکنان حرکت می‌کند، دو کمک‌داور نیز در کناره‌های زمین قرار می‌گیرند و داور چهارم نیز بیرون زمین است.

هر تیم فوتبال دارای حداقل یک سرمربی، یک مربی و یک مربی دروازه‌بان است. هم‌چنین هر تیم دارای تعدادی بازیکن ذخیره‌است که می‌توانند در میان بازی با بازیکن‌های درون زمین تعویض شوند. تعداد تعویض‌های هر تیم به سه تعویض محدود است. بازیکن در فوتبال بازیکن فردی است که بر پایهٔ قوانین فوتبال٫ فوتبال بازی می‌کند. در یک بازی فوتبال هر تیم ۱۱ بازیکن دارد که یکی از آن‌ها دروازه‌بان است و بقیه یا پدافندگر یا بازیکن میانه و یا مهاجم هستند. دروازه‌بان در بازی فوتبال به کسی که برای نگهداری و محافظت از دروازه می‌کوشد و مانع ورود توپ به داخل آن می‌شود دروازه‌بان می‌گویند. دروازه‌بان تنها بازیکنی است که می‌تواند از دستانش برای گرفتن توپ استفاده کند. (البته فقط در محوطه مشخص شده یا به اصطلاح محوطه ۱۸ قدم) مدافع مدافع بازیکنی است که در پشت هافبک‌ها قرار دارد و اولین هدفش پشتیبانی از دروازه‌بان است. وظیفهٔ اولیه او جلوگیری از حریف است برای گل زدن است.

البته مدافع کار های دیگری هم دارد که یکی از مهم ترین آنها پشتیبانی از هافبک ها است. البته دفاع های چپ و راست در حمله کمک زیادی دارند. هافبک/ بازیکن میانه هافبک یا بازیکن میانه بازیکنی است که جایگاهش بین پدافندگر(مدافع) و مهاجم است وظیفهٔ اصلی آن‌ها بی بهره کردن تیم حریف از توپ است (که معمولاً با تکل انجام می‌شود) تا توپ را به تصرف خود درآورند و برای مهاجمان خودی بفرستند. فوروارد/ مهاجم فورواردها یا مهاجمان بازیکنانی هستند که در نزدیک‌ترین ردیف به دروازهٔ حریف بازی می‌کنند که مسئولیت گل زدن را دارند

زمین بازی یک زمین استاندارد فوتبال بزرگسالان برای مسابقات بین‌المللی باید تا ۱۱۰ تا ۱۲۰ یارد (قدم) (معادل ۱۰۰ تا ۱۱۰ متر) طول و ۷۰ تا ۸۰ یارد (۶۴ تا ۷۵ متر) عرض داشته باشد. زمین‌های مسابقات غیر بین‌المللی می‌تواند بین ۹۱ تا ۱۲۰ متر طول و ۴۵ تا ۹۱ متر عرض داشته و نباید مربع باشد. یک دروازه مستطیل شکل در وسط خط عرضی (یا خط گل) گذاشته می‌شود که فاصله تیرک‌های عمودی آن از یکدیگر ۸ یارد (۷٫۳۴ متر) و فاصله تیرک افقی از زمین ۸ فوت (۲٫۴۴ متر) است. در جلوی هر دروازه و به فاصله ۱۸ یارد (۱۶٫۵ متر) از خط دروازه، محوطه مستطیل شکلی وجود دارد که به محوطه جریمه و محوطه هجده قدم معروف است. در این محوطه دروازه‌بان قادر است توپ را با دست لمس کرده و بگیرد و خطای بازیکنان حریف با ضربه پنالتی جریمه می‌شود. محوطه کوچکتری نیز در جلوی دروازه و با فاصله ۶ یارد (۵٫۵ متر) وجود دارد که می‌بایست ضربات شروع مجدد بازی در هنگام خروج توپ از خط عرضی از داخل آن زده شود.

خطوط و علامت‌های دیگری نیز در زمین برای مشخص کردن محل قرار گرفتن بازیکنان و جای زدن ضربات کرنر، پنالتی و شروع بازی وجود دارد. آفساید: بازیکن زمانی در موقعیت آفساید قرار دارد اگر در نیمهٔ زمین حریف باشد و از توپ به دروازهٔ حریف نزدیک تر باشد و کمتر از دو بازیکن بین او و دروازۀ حریف قرار گرفته باشد. وضعیت فاصلهٔ مساوی با دومین بازیکن حریف نزدیک به دروازه حریف آفساید محسوب نمی‌شود. در سال ۲۰۰۵ بورد بین‌المللی فوتبال تصمیم جدیدی در مورد قانون آفساید تصویب کردند: نزدیک تر بودن به دروازهٔ حریف به معنای این است که هر قسمت از سر، بدن و یا پای بازیکن که از توپ و دومین بازیکن حریف نزدیک تر به دروازهٔ حریف باشد. در این تعریف بازوها شامل نمی‌شوند.

برخی کشورها اینگونه در پیدایش و تکامل فوتبال سهم داشتند: چين نزديك به دو هزار سال پيش يكی از امپراطور های چينی به نام امپراطور هوانگ تين كه به تقويت جسم و روح سربازان خود بسيار علاقمند بود بازی جالب و سرگرم كننده ای را ابداع كرد و نظاميان را واداشت كه در اوقات فراغت به آن بپردازند .اين بازی تسو - كوه ناميده شد و ترتيب ان چنين بود كه دو گروه بدون استفاده از دست و فقط با ضربه هاي پا توپ را مي بردند تا از زمين حريف عبور کنند. تسو در زبان چينی به معنی لگد زدن و كوه به معنی توپ است توپی كه برای بازی تسو - كوه بكار مي رفت از هشت قطعه چرم به هم دو خته تشكيل مي شد كه درون آن را با پر مرغ يا پشم پر می کردند.

در اواخر قرن ششم ميلادی بازی تسو- كوه از چين به ژاپن راه يافت اما شكلي ديگر به خود گرفت. ژاپنی ها فوتبال خود را گو ماری نام نهادند و آن را با آداب و تشريفاتی با شكوه در معبد ها برگزار كردند و رنگی مذ هبی- عبادی به گو ماری بخشيدند. بيش از هر مسابقه كو ماری كاهن بزرگ توپ را به دست می گرفت و دعاهای مخصوصی برآن مي خواند. آنگاه توپ به زير پای بازيكنان دو گروه می افتاد و بازی مدتها ادامه پیدا می کرد. در اسپارت هم توپ بازی با پا رواج داشت كه به شكلی بسيار خشن اجرا می شد و قوانين و مجازات های سختی نيز بر آن حاكم بود فوتبال وايكتينگها نوعی توپ چرمی پر از كاه و گاه با جمجمه حيوانات انجام می شد.

در نزد اقوام متمدن آزتك بازي با اجسام كروی شكل و لگد زدن به گوی متداول بوده است. رم و يونان باستان انواع توپ بازی با پا در يونان و رم باستان به اجرا در مي آمد. تصور بر اين است كه رمی ها بازی با توپ را از يونانی ها ياد گرفته باشند. اما قيصر آگوستوس امپراطور رم فوتبال را در سرباز خانه ها ممنوع اعلام كرد. چرا كه معتقد بود اين بازی برای سربازان و جنگاوران رمی بسيار ملايم و سبك است.

فوتبال يونانی ها اپيگرو ناميده می شد و در آن دو تيم در دو طرف يك زمين بزرگ صف آرايی می كردند و با شروع بازي هر تيم می كوشيد توپ را از ياران حريف عبور دهد و به آن سر ميدان برساند. در ميان رومی ها بعدها نوعی توپ بازی با پا متداول شد. به نام هارپاستوم به معنی( من ميگيرم) بازی هارپاستوم بسيار خشن هيجان انگيز بود به همين جهت سربازان و جنگجويان بيشتر به آن می پرداختند تا قدرت بدنی خود را افزايش دهند. توپ بازی ديگری كه رمی ها داشتند با توپی از جنس چرم نرم اجرا می شد. اين توپ فوليس نام داشت. از روی هار پاستوم يونانی ها نوعی بازی دسته جمعی پديد آوردند كه اسفروناثيا خوانده می شد.

انگلستان وقتی امپراطور رم كلاوديوس اول در سال 43ميلادی انگلستان را فتح كرد سربازان رمی بازی هار پاستوم را در انگلستان رواج دادند. اهالی دربی انگلستان ادعا می كنند كه در سال 217ميلادي توانسته اند يك دسته از سربازان رمی را شكست دهند از آن به بعد به افتخار فراری دادن دشمن هر سال در همان روز جشن با شكوهی می گرفتند و در اين روز به بازی فوتبال می پرداختند. بازی فوتبال رفته رفته چنان در قلب جوانان انگليسی جاي گرفت كه هر چه زمان می گذشت گروه بيشتری مايل به بازی و تماشای آن می شدند و به اين ترتيب چنان گسترش در اين كشور يافت كه انگلستان تبديل به مهد فوتبال شد. بازی با توپ قرون وسطی: توپ بازی با پا در قرون وسطی در مناطق مختلف اروپا رواج داشت كه چون قوانين يكسان و معينی برای آن موجود نبود به شكلی پر هياهو و بسيار خشونت آميز همراه با مشت و لگد و پشت پا زدن انجام می شد. به همين دليل حكمرانان محلی و پادشاهان تصميم گرفتند مانع از اجرای آن در شهر ها و روستاها شوند. در فرانسه در قرن چهاردهم ميلادی بازی فوتبال چندين بار از سوی پادشاهان كشور ممنوع اعلام شد.

پادشاهان انگلستان در قرنهای 14و 15فوتبال را به عنوان اينكه كاری ناشايست و زيانبار استيك عمل شيطانی دانستند و اعلاميه های در ممنوعيت آن انتشار دادند. ممنوعيت فوتبال درانگلستان همچنان در اواخر قرن 18 ادامه داشت اما اين قبيل سختگيری ها هرگز نتوانست عملا مانع از توپ بازی با پا شود و فوتبال به شكل های گوناگون در گوشه و كنار اروپا به ويژه در انگلستان گسترش می يافت و حتي در مدرسه ها و دانشگا ه ها اجرا می شد. در سال 1863دانشگاه كمبريج انگلستان بازی فوتبال را رسما پذيرفت و قوانين خاصی براي آن به وجود آورد كه به مقررات كميريج معروف شد. اين قوانين را تيم های آزاد هم پذيرفتند و در بازي های خود اجرا كردند.

در تاريخ 26اكتبر سال 1863نمايندگان هفت باشگاه و دسته آزاد در لندن جمع شدند و فدراسيون فوتبال انگلستان را تاسيس كردند. از اين پس با مسابقات منظمی كه در ميان تيم ها برگزار می شد شمار طرفداران فوتبال نيز در انگلستان رو به افزونی می نهاد و از طرف ديگر انگليس ها به هر نقطه از جهان كه قدم می نهادند بازی فوتبال را معرفی و منتشر می كردند. در اواخر قرن نوزدهم فوتبال به قدری توسعه يافته بود كه در بسياری از كشورهای اروپایی و برخی از كشورهای آمريكای لاتين مسابقات فوتبال به صورتی منظم جريان داشت. در سال 1904 فدراسيون بين المللی فوتبال {فيفا}با مشاركت هفت كشور فرانسه هلند بلژيك سوئيس اسپانيا دانمارك و سوئد تاسيس شد. انگلستان در ابتدا از پيوستن به اين هفت كشور خودداری كرد اما سرانجام در سال 1946 به آنها پيوست.

در سال 1908همزمان با برگزاري چهارمين دوره بازيهای المپيك فوتبال در برنامه المپيادها قرار گرفت و از سال 1930مسابقات جام جهانی فوتبال راه اندازی شد. در حال حاضر 165كشور جهان عضو فيفا هستند و فوتبال بی ترديد ورزش اول دنيا محسوب می شود چرا كه فوتبال تركيب كاملی است از فن مهارت قدرت و كوشش جمعی يك تيم. كشورهای صاحب فوتبال جهان عبارتند از :برزيل، انگلستان، آلمان، آرژانتين، ايتاليا، فرانسه، هلند، اسپانيا، بلژيك و اروگوئه. از ميان بهترين بازيكنان تاريخ فوتبال نيز می توان به اين اسامی اشاره كرد: په له(برزيل)، اوزه بيو(پرتقال)، كرايف(هلند)، ياشين(شوروی)، بكن بائر(آلمان)، مارادونا(آرژانتين) و پلاتينی(فرانسه)

پيدايش فوتبال در ايران ورزش و بازي های نوين مانند فوتبال كه بازيهای اروپايی خوانده می شود در بيست سال پايانی قرن سيزدهم هجری شمسی حدود سالهای (1280-1300) توسط اروپایی ها بويژه انگلستان در ايران رواج يافتند. اصطلاح فوتبال را دانشجويان اعزامی به اروپا وارد زبان فارسی كردند. جرقه های پیدایش فوتبال در ایران اولين بار فوتبال توسط انگليسی ها مقيم ايران در تهران و ملوانان خارجی در بنادر كشور به راه انداخته شد در سال 1907(1286) هجری شمسی وزير مختار انگليس در ايران به منظور ايجاد حس رقابت در بازيكنان و جنبه رسمی دادن به بازی ها يك جام (كاپ) برای فوتبال تهيه كرد و اولين دوره رسمی مسابقه فوتبال در همان سال انجام شد. در بازی هاي تيم های انگليسی هيچ ايرانی شركت نداشت.

كريم زندي اولين ايرانی بود كه در سالهای1287تادر 1295در آن تيم ها بازی كرد. طی سال 1299 ه.ش فوتبال به صورتی پراكنده و كاملا ابتدايی در زمين های حاشيه تهران بازي می شد. در سال 1300انجمن ترقی و ترويج فوتبال در تهران تاسيس شد و برگزاری مسابقات فوتبال را بر عهده گرفت. اولين بار مدرسه آمريكايی البرز فعلی آموزش فوتبال را به دانش آموزان آغاز كرد. در سال 1308اولين مسابقه خارجی فوتبال با تيم باد كوبه (شوروی) در تهران برگزار شد كه در آن شكست خورد. سال 1312را به حق می توان (سال پيشرفت تشكيلات ورزش) در مدارس و فوتبال در ايران دانست. در سال 1313 (انجمن ملی تربيت بدنی و پيشاهنگی) تشكيل شد تا متصدی اداره امور تربيت بدنی و ورزش در خارج از مدارس باشد. تعداد تيم ها در سالهای 1315 و 367 تيم در 29 استان و شهرستان بود كه در مقايسه با سال 1314 كه 152 تيم فوتبال وجود داشت قابل توجه خواهد بود.

در سال 1316 حسين صد قيانی پس از بازگشت از اروپا به ايران مسئول آموزش و گسترش فوتبال شد از كارهای صد قيانی تشكيل تيم ملی و اعزام آن به افغانستان بود. سال 1318 را مي توان يكی از نقاط عطف ورزشی بويژه فوتبال در ايران دانست. ورزشگاه امجديه در اين سال تكميل شد و به شكلي در آمد كه امروز وجود دارد. در 12اسفند سال 1325نخستين فدراسيون فوتبال ايران به وجود آمد و سال بعد در 30دی ماه1326اين فدراسيون به عضويت فيفا پذيرفته شد.

تيم ملی ايران از ابتدا تا سال 1326: دوره اول:1314-1305 اولين تيم ملی فوتبال ايران در سال 1305به سرپرستی مير مهدی ورزنده برای سفر به باد كوبه {شوروی}تشكيل شد و برای انجام چند مسابقه به آذربايجان شوروی سفر كرد. از بازيكنان اين تيم كه در حقيقت ستارگان فوتبال ايران در سال های 1305تا1314بودند می توان از خان سردار پل هراند شكوه رضا كلانتری حسين سردار احمد سردار حسين صد قيانی علی امير اصلانی (معروف به گيوه ای) حسن مفتاح و رضا هدايتی نام برد. دوره دوم :1320-1314 دوره دوم تشكيل تيم ملی فوتبال از سال 1314با اشغال نظامی ايران توسط ارتش های متفقين پايان يافت. در اين دوره تيم ملی ايران دومين سفر خارجي خود را به افغانستان انجام داد. اين تيم به سرپرستی حسين صد قيانی از بازيكنان باشگاه های معروف تهران همچون طوفان تدين نيك نام و تهران تشكيل شد. مهمترين اين بازيكنان عبارت بودند از : مصطفی بهار مست اكبر حيدری عبدالله كوهستانی احمد خطيبی محمد بلور فروشان گلبو ناصر انشا حسن گوشه جعفر اخوان گيلانشاه و عباس فرزانگان. دوره سوم:1330-1321 از سال 1321مقارن با اشغال ايران فوتبال شكل تازه ای به خود گرفت. در اين دوره تيم ملی ايران در مسابقه ای با تيم ارتش انگلستان كه از بازيكنان ملی پوش به نام های (منين،ميگر،بيك)استفاده می كرد در امجديه مسابقه داد كه جهت تماشای آن برای اولين بار بطور رسمی بليط فروخته شد. بازيكنان تيم ايران در اين دوره كه توسط حسين صدقيانی سرپرستی مي شدند عبارتند از : مين باشيان،حاجيان، عباس غريب،عزيز فرزانگان، ملك شاهی ،عباس تنيده گرو... كه سرپرستی تيم ملی ايران را در سه دوره گذشته به عهده داشت.

در سالهای 1327تا مسابقات فوتبال جام جهاني 1998فرانسه (1377) فوتبال ايران فراز و نشيب بسياری را پشت سر گذاشته است مسابقات سراسری (ليگ) در اين دوران آغاز شد و از دهه 1350 با عنوان جام تخت جمشيد با نظم و انسجام تداوم يافت. با آغاز جام ملت هاي آسيا تيم ملی فوتبال ايران در اين مسابقه شركت كرد و در سالهاي 1345تا1355در اوج فوتبال آسيا قرار و دوران طلايي خود را آغاز كرد. تيم ايران در مسابقات مقدماتی جام جهانی 1978شركت كرد و براي اولين بار به اين دوره از مسابقات راه يافت. با پيروزی انقلاب اسلامی فوتبال ايران حدود يك دهه در اثر مشكلات ناشی از جنگ دچار ركود نسبی شد اما با پايان جنگ و آغاز عصر سازندگی فوتبال ايران بار ديگر سير صعودی خود را آغاز كرد و توانست در جام جهانی 1998 فرانسه شايسته ترين نماينده قاره آسيا باشد.

شکل‌گیری فوتبال امروزي ایرانیان با اقتباس از رومی ها بازی فوتبال را تکامل دادند به طوری که در قرون وسطی فوتبال از محبوبیت مردمی چشمگیری برخوردار بوده و بازی شناخته شده و معروفی گردیده بود. در این دوران فوتبال را (Melees) می گفتند و بازی در زمین های باز و هموار با دروازه های نسبتا وسیع انجام می گرفته و در همین دوران، در یکی از نمایشنامه های شکسپیر به نام (Errors) در پرده دوم آن کلمه (Football) به این بازی اطلاق گردیده می شد. در نیمه اول قرن پانزدهم بازی فوتبال یک بازی برای پرورش جسم شناخته شده بود و مدارس عمومی و دانشگاه های اروپا همگی دارای تیم های مستقل و رسما جا افتاده بودند. جهانی سازی انجمن فوتبال با گسترده شدن محبوبیت این رشته و در اوایل قرن بیستم، نیاز به یک سازمان واحد که امر نظارت بر انجمن فوتبال را برعهده بگیرد، بیش از پیش احساس گردید.

انجمن انگلیسی فوتبال برگزار کننده گفتگوهای زیاد در خصوص ایجاد یک سازمان بین‌المللی بود ولی پیشرفتی حاصل نگردید. بنابراین موضوع در انجمن‌های هفت کشور دیگر اروپائی از جمله فرانسه، بلژیک، دانمارک، هلند، اسپانیا، سوئد و سوئیس مطرح گردید. «فدراسیون بین‌المللی انجمن‌های فوتبال» (فیفا) در مورخ، ۲۱ می سال، 1904 در شهر پاریس تأسیس گردید. اولین مدیر این تشکیلات، رابرت گورین بود. نام فرانسوی خلاصه حروف فیفا بعدها حتی در کشورهای غیر فرانسه زبان نیز مورد استفاده قرار گرفت. بازی‌های توپ قرون وسطی که هنوز زنده هستند. مسابقات سنتی شروو تیوزدی در یو کی – بازی‌های فوتبال سالیانه شهری و یا روستائی که قواعد خاص خود را دارا بودند. نام‌های جایگزین این بازی‌ها عبارت‌اند از: «موب فوتبال»، «شرووتاید فوتبال» و «فولک فوتبال» * آلن ویک در نورث هامبرلند * اشبورن در دربی شایر (که نام دیگرش فوتبال سلطنتی شرووتاید است). * آتراستون در وارویکشایر * کورف کسل دردورست - مراسم یادمان فوتبال شروو تیوزدی منطقه پیوربک ماربلرز * هاکسی در لینکلن شایر (بازی هاکسی هود در واقع در مراسم ظهور حضرت عیسی بازی شد) * هارلینگ اند سیلور بال که در کاخ سنت کلامب واقع در کورن وال بازی شد.

سیدگ فیلد در کانتی دورهام دراسکاتلند هنوز هم بازی‌های با گیم و «بال گیم» در میان مسیحیان و در شب سال نو رایج است. دانز، برویک شایر اسکون، پرت شایر کرک وال در جزایر اورک نی بازی‌های دیگر قرون وسطی که هنوز در خارج از انگلستان بازی می‌شوند عبارت‌اند از: کالسیو فیورتینو - شکل مدرن باقی مانده از فوتبال رنسانس قرن ۱۶ فلورانس بود دیگر بازی های عمومی مدرسه‌ای باقیمانده تا زمان حال بازی اتون فیلد • اتون فیلد گیم • اتون وال گیم • فوتبال هارو • فوتبال وینچستر جهانی سازی انجمن فوتبال با گسترده شدن محبوبیت این رشته و در اوایل قرن بیستم، نیاز به یک سازمان واحد که امر نظارت بر انجمن فوتبال را برعهده بگیرد، بیش از پیش احساس گردید. انجمن انگلیسی فوتبال برگزار کننده گفتگوهای زیاد در خصوص ایجاد یک سازمان بین‌المللی بود ولی پیشرفتی حاصل نگردید. بنابر این موضوع در انجمن‌های هفت کشور دیگر اروپائی از جمله فرانسه، بلژیک، دانمارک، هلند، اسپانیا، سوئد و سوئیس مطرح گردید. «فدراسیون بین‌المللی انجمن‌های فوتبال» (فیفا) در مورخ، ۲۱ می سال 1904 در شهر پاریس تأسیس گردید. اولین مدیر این تشکیلات، رابرت گورین بود. نام فرانسوی خلاصه حروف فیفا بعدها حتی در کشورهای غیر فرانسه زبان نیز مورد استفاده قرار گرفت.